Negatywna przesłanka rozwodowa: sprzeczność między orzeczeniem rozwodu a dobrem dziecka małżonków

Pomimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego rozwód jest niedopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków, a zatem ich rozwój fizyczny i duchowy. Można przyjąć, że niemal zawsze na skutek rozwodu rodziców w pewnym stopniu dobro dziecka cierpi, jednak negatywną przesłankę rozwodową stanowi jedynie taka sytuacja, gdy w wyniku orzeczenia rozwodu dobro takiego dziecka ucierpi bardziej niż wtedy, gdy rozwód nie zostanie orzeczony. Innymi słowy orzeczenie rozwodu nie jest dopuszczalne, jeżeli z ustaleń poczynionych przez sąd wynika, że na skutek rozwodu, w porównaniu z sytuacją dotychczasową, nastąpi pogorszenie sytuacji dzieci rozwodzących się małżonków.

Natomiast w myśl przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego sąd nie może odmówić orzeczenia rozwodu ze względu na dobro:

1) pełnoletnich dzieci małżonków, choćby dzieci te – ze względu np. na studia lub stan zdrowia – wymagały opieki i pomocy rodziców; 
2) małoletnich dzieci jednego z małżonków, choćby rozwodzący się małżonkowie wychowywali je wspólnie; 
3) małoletnich dzieci faktycznie wychowywanych przez rozwodzących się małżonków, jeśli dzieci te nie zostały przez nich przysposobione.

Przykład:
W trakcie postępowania rozwodowego Jana i Marii ich wspólny 19-letni syn zaczyna cierpieć na depresję z powodu rozstania rodziców i pojawiają się u niego myśli suicydalne. W tym stanie rzeczy nie występuje negatywna przesłanka w postaci sprzeczność między orzeczeniem rozwodu a dobrem dziecka małżonków. Sytuacja byłaby zgoła odmienna, gdyby syn Jana i Marii był osobą niepełnoletnią. Wówczas z dużą dozą prawdopodobieństwa Sąd oddaliłby powództwo o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód z uwagi na wystąpienie negatywnej przesłanki rozwodowej.